جای خوب کسل‌کننده‌ها

زن که دمرو خوابیده بود، به کتابی که توی استخر افتاده بود،‌ اشاره کرد و گفت:
-اوم‌م‌م، حوصله‌م رو سر برده بود. چپ و راست حکم صادر می‌کرد.
من که کنارش ایستاده بودم، گفتم:
-آره. کتابای کسل‌کننده، جاشون تو خشکی نیست.
از گوشه‌ی چشم، خشم‌گین نگاهم کرد؛
“شالاپ!”